13-9-24

Sanki hayatımın sırrını çözmüş gibiyim. Genelde herhangi bir olayda, en düşük duran olasılık neyse veya toplumda uygun görülmeyen neyse o başıma gelir. İstemeden oluyor cidden. Hayatımın standartı bu yani. "İstisna neyse o oluyor" gibi bir şey aslında.

Ben geçtiğimiz dönemlerde dersler açısından hepsine aynı özenle çalışmadım. Belli bir alana yöneldim. Hep öyle demezler mi zaten? ("- Belli bir alana yönel, daldan dala atlama." ) Fakat yine beklenmedik bir şeyler oldu ve yöneldiğim alanı değiştirmek zorunda kaldım. Bu arada kendi adıma çok daha emek ve vakit harcayacağım bir alana yönelmek zorunda kaldım yani. Şimdi şunu fark edebiliyorum artık ki eğer bu alana da başka alanlardan kısarak yönelirsem bu da elimden kayıp gider. Yani şunu fark ediyorum şu an, mevcuttaki derslerin hepsine çok çalışıp kendimi her şeye hazırlamam lazım. En azından olası travmatik değişimler için hazırlıklı olmak adına. Çünkü hazırlıklı olmazsam o değişimi çekiyorum sanki. Hazırlıklı olursam kovarım belki. 😂

 Ben kendimi bildim bileli "sadece bir" plan yapabilirdim. B planına olasılık bile aklıma gelmezdi. Plan üretme konusunda gerçekten hiç becerikli değilimdir. Sorun şu ki o "sadece bir" plan hiç gerçekleşmez. 😂😂 Hep başka şey olur ve o plan bozulur. 😂 Sonra hem bunun duygusal tarafıyla hem de yeni bir yol bulmaya çalışmakla uğraşırım. Bir de ekstra iyimserliğin de bedelini ayrıca öderim falan.

 Yine zorlanıyorum ama alt yapı olarak daha çok şeyi inşa etmem gerektiğini anladım. Ben her zaman iyi ihtimale göre hareket ediyordum. Ama kötü ihtimal gerçek oluyordu. Artık kötü ihtimale göre hareket edeceğim yani.