23.8.24

 Yüksek duygulardan şikayetçi oldunuz mu hiç bilmiyorum ama ben oldum. Çocukluğumdan beri hem de... 🙄 Bu bir çeşit eziyet yalnız. Aşırı yorucu bir şey. Ben bunun için doktora hiç gitmedim. Ama aslında bu benim yaşamımı çok kez çok zora soktu. En basit çoğu şeyi yüksek duygularım yüzünden düşük verimle yaptım hep. Film izlemek kadar basit şeyler yani. Öyle heyecanlanıyorum ki mesela, o an anlatılmak istenen şeyleri, gösterilenleri, söylenenleri anlamıyorum. Ve sinemada izlediysem eğer öyle heyecanlı bir film, filmden çıktıktan sonraki birkaç saat zaten sesler kulaklarımdan gitmiyor. O gece her yer sallanıyor gibi hissedip uyuyorum. Ertesi gün de aşırı yorgun olduğum için hem sinirim bozuk oluyor hem de hiçbir şey yapamıyorum. Bu durum 2-3 günde anca geçiyor ve de. Bu derece bir zorluk yani bahsettiğim. Ben bunu senelerce çektim. Ta ki cildim için ginkgo bilobaya başlayana kadar. Çok sürpriz şekilde duygularımı hayatımda hiç olmadığı kadar normal seviyeye çekti. Şaşkınım. Bambaşka bir ben olarak yaşıyorum artık... Her gün içiyorum bu arada. 1 yıl + 4 aydır beri falan. Bu artık o kadar düzelmiş ki önceden heyecandan mahvolduğum için anlamadığım bazı filmleri yeniden izledim son günlerde ve şaşkınlık içindeyim şimdiye kadar kaçırdığım her şeye! Ve tabi ki yüksek duygular yaşamıyorum. Normalde bugün izlediğim bir filmde bir ölüm sahnesi vardı ve içimdeki ağlama dürtüsünü hissettim ama hiç başlamadı. Normalde rahat 1 saat ağlardım yani. O da en az. 😂 Durup durup birkaç gün buna devam edebilirdim de. Bir de görsel kısmı beynimin çalışmaya başladığında işitsel kısım daha geride kalıyordu. Bunu derslerde bile fark ediyordum. Eğer hareket eden bir şeye bakarak ders dinlersem mesela, dersi anlayamıyordum. O da sanırım ginkgo ile düzelmiş. Zaten duygularım en çok gördüğüm şeyler yüzünden tetiklenirdi. İkinci olarak da sesler ama daha ziyade tonlar. Ne söylendiği aşırı geri planda kalıyordu. Yavaş yavaş normalde insanlarda var olan şekilde algılamaya başladım ve çok garip hissediyorum kendimi. Mesela bende uzaktan bakınca dikkat eksikliği, sabırsızlık falan gibi algılanan şey aslında içimde kontrol edemediğim fazla duygularımdı. Bunu yine yüksek duygular yüzünden de anlatamıyordum zaten. Beni üzen şeyleri ağlama krizine girdiğim için anlatmamın imkanı yoktu. O yüzden mesela insanlar senelerce benim sadece komik tarafımla karşılaştılar. İnsanların yanında gülmeyi ve güldürmeyi tercih ettim. Madem bir duyguyu yüksek yaşayacağım, o bu olsun dedim ve bunun için ciddi şekilde irade kullanmam gerekti. Ağlayasım gelen yerde bile komik bir şey bulmak zor oluyor çünkü. Bu sürdürülebilir bir şey değildi tabi. 20 yaşlarımdan itibaren artık hatlar tamamen koptu bende. Bunu daha fazla devam ettiremedim. Yine de bunun için doktora gitmek aklıma gelmedi, kimse de demedi. Gitsem daha iyi mi olurdum, bilmiyorum. Sanırım olmayacaktım, o yüzden gitmedim. Şimdi artık öyle sakinim ki, sakinlik alışık olmadığım bir hal olduğu için kendimden korkuyorum ara ara... Ama duygum çok yükselmeden korkuyorum :) Geçiyor kısa zaman sonra yani. Ginkgo biloba yani tüm bu değişimi yapan. Ve de tesadüfen... 🤷🏻‍♀️ İyi olacak hastanın doktor ayağına gelirmiş derler, onu yaşadım sanırım.